استراتژیهای جدید واشنگتن و وحشت 4 متحد اصلی آمریکا
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه البناء لبنان، ناصر قندیل تحلیلگر مسائل منطقهای در مقاله جدید خود به انتقاد از افرادی پرداخت که همچنان دانسته یا ندانسته تلاش دارند وجهه شکست خورده آمریکا در افغانستان را بهبود ببخشند و مدعی هستند که واشنگتن در حالی از افغانستان عقبنشینی کرده که تلاش دارد مینهای موجود در این کشور را به روی روسیه و چین و ایران منفجر کند.
واقعیت این است که حوادثی که بعد از اعلام آغاز عقبنشینی آمریکا از افغانستان شاهد آن هستیم، نشان دهنده حجم تزلزل آمریکا و شکست سیاسی این کشور در افغانستان است. سیگنال بیسابقه این شکست را میتوان در نحوه تعامل آمریکا با تحولات بعد از انفجار کابل و کشته و زخمی شدن تعدادی از نظامیان این کشور مشاهده کرد. زمانی که آمریکاییها بدون توجه به روحیه نیروهای ارتش و اعتبار و هیبت ارتش در میان افکار عمومی دستور به تسریع خروج از افغانستان را صادر کردند.
در مقابل میبینیم که سه کشور روسیه، چین و ایران بعد از عقب نشینی آمریکا از افغانستان تعامل مثبتی با تحولات این کشور دارند و با وجود هشدارهایی که تاریخ مناسبات آنها با طالبان ایجاد کرده، مناسبات سه جانبه آنها با طالبان و افغانستان در دوره بعد از عقبنشینی آمریکا نشان دهنده سیگنالهای مثبت است. بهترین مثال در این زمینه باز بودن سفارتخانههای این کشورها در کابل و ادامه ماموریت آنها در شرایط حاکمیت طالبان و عدم نگرانی آنها نسبت به حمله احتمالی به این سفارتخانه ها است. علاوه بر این که روسیه و چین به پیشنهاد فرانسه و انگلیس در شورای امنیت نسبت به هشدار و تعیین پیش شرط برای طالبان رای منفی دادند.
قندیل در ادامه این مقاله تاکید کرد که واشنگتن دیگر نمیتواند مفاد خسارتهای مادی و معنوی خود در روند عقب نشینی از عراق را مخفی نگه دارد و خلاصه این نتایج آن چیزی است که جو بایدن رئیس جمهور آمریکا نیز بارها تکرار کرده و گفته است که نیروهای نظامی دیگر برای تاثیرگذاری بر سازمانهای حاکمیتی در کشورهایی که آمریکا به جنگ در آنها میپردازد، مناسب نیستند.
وی در این رابطه سقف جدیدی برای توجیهات مربوط به مداخلههای نظامی آمریکا تعیین کرده و این مداخلهها را تنها زمانی مشروع دانسته که با هدف حمایت از امنیت ملی آمریکا به کار گرفته شود. این برخلاف تمامی نظریههای سابق بود که مداخله نظامی بر اساس منافع و نظریههای توسعه طلبانه و هژمونی آمریکا و برتری بر قدرتهای دیگر و استفاده از ابزارهای سیاسی و اقتصادی و جنگ نرم برای تحقق منافع استراتژیک آمریکا را مجاز میدانست.
استراتژی جدید بایدن و دولت وی را میتوان نشانگر احتمال رویارویی آینده با قدرتهایی نظیر چینی یا روسیه یا ایران دانست، اما نکته اینجاست کسی که نسبت به ایجاد تغییر در افغانستان با استفاده از زور ناتوان است، چگونه میتواند به جنگ با ایران فکر کند؟
ترسیم اولویتهای جدید آمریکا پیامدهای متعددی حتی در میان نزدیکترین متحدان واشنگتن دارد. در اینجا میتوان به مواضع تند و مکرر کشورهای عضو ناتو از جمله انگلیس و فرانسه اشاره کرد که به صورت ضمنی اصطلاح خیانت آمریکایی را مطرح و اعلام کردند که آمریکا متحدی غیر قابل اعتماد است.
در همین رابطه جوزف بوریل هماهنگکننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا از نیاز به ایجاد قدرت نظامی اروپایی مستقل از واشنگتن و ناتو برای دفاع از منافع خارجی کشورهای این اتحادیه خبر داد. موضعی که برای نشان دادن نگرانی متحدان واشنگتن از سیاستهای این کشور و سرمایهگذاری مشترک آنها در جنگهای متعدد زیر پرچم آمریکا کافی است و نشان می دهد که اروپایی ها تا چه حد نسبت به استراتژیهای جدید آمریکا نگران و وحشت زده هستند. البته این نگرانی تنها مختص اروپا نیست بلکه تمام متحدان واشنگتن بر اساس حجم تاثیرگذاری قدرت نظامی و کسانی که سیاست ها و تجاوزها و اعتبار خود را بر اساس این قدرت نظامی طراحی کرده بودند، دچار چنین وحشتی شدهاند.
قندیل سه طرف مهم را از جمله مهمترین جریانهای وحشت زده نسبت به این سیاست دانست. اولین مورد آن رژیم صهیونیستی است که نخبگان سیاسی آن از نگرانیهای سرنوشت ساز و موجودیتی در سایه استراتژی جدید آمریکا و عقب نشینی از افغانستان را مطرح و پیش بینی میکنند که آمریکاییها در ادامه از عراق و سوریه نیز عقبنشینی کنند و اسرائیل را در منطقه تنها بگذارند.
طرف دوم، کُردها هستند که در سوریه زیر پرچم اشغالگری آمریکا فعالیت میکنند و تمامی پلهای ارتباطی با دولت سوریه را با توهم حمایتهای آمریکا خراب کرده اند.
گروه سوم اعراب سازشکار هستند که معتقدند در سایه ادامه این شرایط باید هزینههای وابستگی و انجام دیکتههای آمریکا در چارچوب عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی را بپردازند، آن هم در شرایطی که آمریکا آمادگی حمایت از موقعیت آنها را ندارد.
قندیل در پایان تاکید کرد که برخی تحلیلگران نشست بغداد را نشست کشورهای وحشتزده ارزیابی میکنند تا بتوانند ارتباطات اندکی با ایران ایجاد کرده و خود را برای مرحله آینده آماده کنند تا بعد از عقبنشینیهای احتمالی نیروهای آمریکایی از سوریه و عراق جزء بازندههای بزرگ نباشند.
انتهای پیام/