عکس/ جنگنده چینی بهتر است یا اف ۱۶ آمریکایی؟

جنگنده توانمند J-۱۰C به‌عنوان اولین هواپیمای چند منظوره بومی چین، حرف‌های زیادی در برابر رقیب اصلی خود یعنی اف ۱۶ فایتینگ فالکون دارد.

جنگنده J-۱۰ (Jian-۱۰ یا Fighter-۱۰)، نخستین جنگنده چندمنظوره بومی چین توسط شرکت هواپیماسازی چنگدو طراحی و ساخته شده است. این جنگنده که در غرب با نام مستعار «اژد‌های نیرومند» و در ناتو با نام “Firebird” شناخته می‌شود، پروژه‌ای با سابقه طولانی است که ریشه‌های آن به اوایل دهه ۱۹۹۰ بازمی‌گردد.

برنامه رسمی توسعه J-۱۰ در سال ۱۹۹۸ با اولین پرواز نمونه اولیه تک‌سرنشین آغاز شد. در سال ۲۰۰۳، نسخه دو سرنشین این جنگنده برای نخستین بار به پرواز درآمد و بنا بر گزارش‌ها، J-۱۰ در سال ۲۰۰۵ به‌طور رسمی وارد خدمت نیروی هوایی چین شد. در آوریل ۲۰۱۰، نیروی هوایی چین به‌طور عمومی از J-۱۰، به‌عنوان نخستین جنگنده بومی نسل چهارم خود، رونمایی کرد.

از آن زمان این جنگنده در چندین نسخه توسعه یافته است. J-۱۰B که در سال ۲۰۱۶ معرفی شد، نسخه ارتقا یافته‌ای با رادار آرایه فازی فعال الکترونیکی (AESA)، قابلیت سوخت‌گیری هوایی، سیستم کنترل بردار رانش پیشرفته و آنتن پوش دماغه بلندتر است. آخرین نسخه، J-۱۰C، در آوریل ۲۰۱۸ رونمایی شد و به‌عنوان جنگنده نسل ۴.۵ در نظر گرفته می‌شود که قابل مقایسه با F-۱۶ ارتقا یافته ایالات متحده است.

J-۱۰C دارای ویژگی‌های قابل توجهی است که آن را در زمره جنگنده‌های پیشرفته قرار می‌دهد. رادار AESA آن، دقت، وضوح و مقاومت در برابر پارازیت بسیار بالاتری نسبت به نسل‌های قدیمی‌تر رادار ارائه می‌دهد. همچنین، استفاده از مواد کامپوزیتی در ساختار هواپیما به افزایش استحکام و کاهش وزن آن کمک کرده است.

پیشرانه و تجهیزات جنگنده جی ۱۰
جنگنده J-۱۰ در ابتدا با موتور‌های روسی Saturn AL-۳۱FN توسعه داده شد، اما پس از مدتی چین موتور بومی خود با نام WS-۱۰ را توسعه داد و در این جنگنده به کار برد. موتور WS-۱۰ از نظر قدرت، عملکرد بهتری نسبت به AL-۳۱FN دارد و این امر به افزایش توانایی‌های رزمی J-۱۰ کمک کرده است.

همچنین، J-۱۰ به رادار‌های پیشرفته و چندمنظوره مجهز شده است که قابلیت کشف و رهگیری اهداف زمینی و هوایی را به طور همزمان دارد. این رادار‌ها در کنار سیستم‌های اویونیک پیشرفته مانند نمایشگر‌های دیجیتال، سیستم‌های هشدار راداری و سامانه جنگ الکترونیک، قابلیت‌های رزمی این جنگنده را به طور قابل توجهی افزایش داده‌اند.

از نظر تسلیحاتی، J-۱۰ قادر به حمل طیف گسترده‌ای از مهمات از جمله موشک‌های هوا به هوای هدایت‌شونده PL-۸ و PL-۱۲، موشک‌های هوا به زمین و ضد کشتی و بمب‌های هدایت شونده لیزری و ماهواره‌ای است.

این جنگنده از یک توپ دولول Gryazev-Shipunov GSh-۲۳ در زیر ورودی هوا برخوردار است و به یازده نقطه اتصال خارجی برای حمل تسلیحات و تجهیزات مختلف تا وزن شش هزار کیلوگرم مجهز است.

این نقاط می‌توانند برای حمل موشک‌ها، بمب‌ها، مخازن سوخت و غلاف‌های اویونیک مورد استفاده قرار گیرند. از لحاظ قابلیت‌های پروازی، J-۱۰ مانند F-۱۶ دارای بدنه‌ای چابک و از نظر آیرودینامیکی ناپایدار است که با استفاده از یک سیستم کنترل پرواز با سیم پیشرفته تثبیت می‌شود. اعتقاد بر این است که J-۱۰C قابلیت‌های رزمی مشابه یک جنگنده نسل ۴.۵، مانند رافال، دارد و می‌تواند به عنوان یک چالش جدی برای نیروی هوایی هند و دیگر رقبای منطقه‌ای تلقی شود.