۱۰ نکته جذاب از «پیرپسر» که واقعیت‌هایی را درباره سینمای ایران روشن ساخت
در سینمای ایران، کمدی‌ها توانسته‌اند به رکورد فروش بیش از ۱۰۰ میلیارد تومان دست یابند، در حالی‌که سایر ژانرها، به‌ویژه فیلم‌های غیر کمدی، شانس چندانی برای رسیدن به این میزان از فروش ندارند. این دسته از فیلم‌ها به‌خوبی آگاهند که شرایط اکران به‌نحوی نیست که بتوانند در جدول فروش پیشرفت کنند و همچنین سینماگران نیز چندان تمایلی به تماشای این فیلم‌ها ندارند، که این موضوع مانع از موفقیت آنها در گیشه می‌شود. در خصوص فیلم «پیرپسر» علاوه بر این دو عامل، چندین مسئله دیگر باعث بروز تردید درباره موفقیت گیشه‌ای آن شده است.
نخستین نکته، مدت زمان ۳ ساعت و ۱۰ دقیقه‌ای این فیلم است که از یک سو سینماداران را ناراضی کرده و از سوی دیگر تصور می‌شد که برای تماشاگران ایرانی که به تماشای کمدی‌ها عادت کرده‌اند، بیش از اندازه طولانی است. دومین نکته، وقوع جنگ ۱۲ روزه که دو روز پس از آغاز اکران فیلم روی داد و تعطیلی چندروزه سینماها به بسیاری القا کرد که سرنوشت این فیلم به پایان رسیده و منجر به شکست آن در گیشه خواهد شد.
اما «پیرپسر» که به حقوق خود انتظار کشیده بود تا روی پرده برود، به سادگی تسلیم نشد و رقابت را به کمدی‌ها واگذار نکرد. این فیلم موفق به فروش و جلب توجه تماشاگران شد و چند رکورد را به نام خود ثبت کرد و برخی واقعیت‌های جا افتاده در سینمای ایران را به چالش کشید.
۱. «پیرپسر» به‌عنوان تنها درام اجتماعی در میان ۱۰۰ میلیاردی‌های سینما ایران شناخته می‌شود و این باشگاه دارای ۱۱ عضو است.
۲. این فیلم در جایگاه نهم در فهرست ۱۰ فیلم پرفروش سینمای ایران قرار دارد و به عنوان تنها نماینده غیرکمدی در بین آنها شناخته می‌شود.
۳. تا زمان نگارش این گزارش، «پیرپسر» تقریباً یک میلیون و ۴۰۰ هزار تماشاچی داشته است.
۴. در حین نگارش این مطلب، «پیرپسر» با فروش ۱۲۶ میلیارد تومان، کمدی «صددام» را پشت سر گذاشت و به دومین فیلم پرفروش سال تبدیل شد.
۵. پخش‌کننده «پیرپسر» دفتر عامریان‌فیلم است که در تهیه کمدی‌های تجاری موفق در سال‌های اخیر نقش دارد. به‌نظر می‌رسد شرایطی که این دفتر برای سینماداران تعیین کرده است، مبنی بر اینکه اکران «پیرپسر» می‌تواند به آنان در فروش محصولات کمدی عامریان کمک کند، بر موفقیت اکران این فیلم تأثیرگذار بوده است.
۶. فروش «پیرپسر» بار دیگر نشان داد که اکثر فعالان صنعت سینما در ایران (از جمله مدیران، تهیه‌کنندگان، پخش‌کنندگان، سینماداران، منتقدان و کارشناسان) قادر به پیش‌بینی موفقیت یا شکست یک فیلم نیستند. از «قیصر» در سال ۱۳۴۸ تا «سناتور» در سال ۱۳۶۲ و «قرمز» در سال ۱۳۷۷ همواره پیش‌بینی می‌شد که این فیلم‌ها در اکران به شکست خواهند پرداخت، اما فروش آنها همواره سازندگان‌شان را شگفت‌زده کرده است.
۷. نتایج فروش «پیرپسر» نشان می‌دهد که اگر سینماداران نتوانند تمایل بی‌پایان خود به نمایش فیلم‌های کمدی را تحمیل کنند و اگر مدیران و برنامه‌ریزان سینما اراده‌ای جدی برای تنوع در اکران داشته باشند، تماشاگران سینما تنها علاقه‌مند به کمدی نیستند و به فیلم‌های اجتماعی نیز رویکرد مثبتی دارند.
۸. صرف‌نظر از کیفیت فیلم، انتقاداتی که معمولاً با زبان تند و تیز از سوی برخی افراد به آن شد، تواناییش را برای بهره‌برداری تجاری تحت تأثیر قرار نداد، بلکه برخی از این واکنش‌ها باعث افزایش کنجکاوی برای تماشای فیلم شد.
۹. بدیهی است که نباید نقش تبلیغات در شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی را در موفقیت گیشه‌ای «پیرپسر» نادیده گرفت، چرا که دیگر تبلیغات تلویزیونی یا بیلبوردهای خیابانی تنها روش‌های تبلیغ نیستند.
۱۰. قطعاً علل تمایل تماشاگران به تماشای «پیرپسر» جدا از شرایط اجتماعی موجود در کشور نیست و این ارتباط شایسته مطالعه و بررسی عمیق‌تری است.
