هر بار که در برابر خشم ایستادگی می‌کنید، مغز خود را به شکل جدیدی متصل می‌سازید

خشم یکی از احساسات اساسی در وجود انسان است که می‌تواند منجر به واکنش‌های ناگهانی و خطرناک گردد. 

مدیریت و کنترل این حالت احساسی، نه تنها از منظر اخلاقی و اجتماعی اهمیت دارد، بلکه تغییرات عصبی قابل توجهی در مغز ما ایجاد می‌کند. تحقیقات نوروسایکولوژیکی نشان می‌دهند که بخش پیش‌پیشانی مغز در فرایند کنترل خود و جلوگیری از رفتارهای پرخاشگرانه نقش محوری دارد. 

پاسخ به خشم با افزایش فعالیت نورون‌های کورتکس پیش‌پیشانی و کاهش فعالیت آمیگدال، که مرکز پردازش هیجانات شدید است، ارتباط دارد. 

این فرایند به بازسازی مسیرهای عصبی منجر شده و رفتارهای منطقی و قابل کنترل را تقویت می‌کند. 

هر بار که فرد در برابر خشم خود تاب می‌آورد، این مسیرها تقویت شده و واکنش‌های غیرمنطقی کاهش می‌یابند. 

تحقیقات نشان داده‌اند افرادی که به‌طور مرتب خشم خود را مدیریت می‌کنند، نسبت به دیگران: 

دارای سطوح پایین‌تری از استرس هستند. 

روابط اجتماعی قوی‌تر و مؤثرتری برقرار می‌کنند. 

احتمال ابتلا به اختلالات روانی و جسمی مرتبط با استرس در آنها کمتر می‌شود. 

کنترل خشم تنها یک مهارت اجتماعی و اخلاقی نیست، بلکه فرایندی است که مغز را بازسازی کرده و مسیرهای عصبی مربوط به خودکنترلی و تصمیم‌گیری را قدرت می‌بخشد. 

تکرار مداوم این رفتار، بستری برای حفظ سلامت روان و ایجاد رفتارهای اجتماعی مطلوب فراهم می‌آورد.

منبع: چندثانیه