ایالات متحده به دنبال کنترل چین است/ترامپ به سئول این فرصت نخواهد داد؛امنیتی‌سازی سیاست اقتصادی قبلاً آغاز شده است
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، وب سایت اندیشکده بروکینگز در تحلیلی مفصل به تاثیر ناآرامی های سیاسی در کره جنوبی بر امنیت و اقتصاد چین در مواجهه با آمریکا پرداخته است و در اینباره نوشت:
دولت دوم ترامپ انتخاب استراتژیک سئول میان پکن و واشنگتن را بیشتر به چالش خواهد کشید. دولت ترامپ با فشارهای شدیدی سعی در سوق دادن سئول به سمت واشنگتن در راستای جهت‌گیری استراتژیک خود خواهد کرد، از جمله با تهدید به محدود کردن حمایت‌های امنیتی و/یا افزایش تنش‌های تجاری در صورت عدم توجه کره جنوبی به درخواست‌های واشنگتن. تیم ترامپ احتمالاً شعاری مانند «اقتصاد با چین، امنیت با ایالات متحده» را نپذیرد. برای تیم ترامپ، هرگونه حمایت کره جنوبی از تلاش‌های چین برای افزایش ارزش زنجیره‌ها نه‌تنها یک نگرانی اقتصادی است بلکه به‌عنوان یک تهدید امنیتی نیز محسوب می‌شود. تیم ترامپ ظرفیت صنعتی چین را به‌عنوان یک تهدید امنیتی می‌بیند، به ویژه با توجه به این امکان که پکن می‌تواند ظرفیت تولید خود را متمرکز کند تا قابلیت‌های نظامی را در مقیاسی عرضه کند که واشنگتن برای مقابله با آن دچار مشکل شود.
دولت ترامپ به اندازه دولت بایدن به مشارکت کره جنوبی در فعالیت‌های مشترک بین ژاپن، جمهوری کره و ایالات متحده اهمیت نمی‌دهد. واشنگتن تحت کنترل ترامپ، مسائل مورد نگرانی را جهت حفظ همبستگی ائتلافی و مکانیزم هماهنگی سه‌جانبه نادیده نخواهد گرفت یا به سئول فرصت نخواهد داد.
با درستی یا نادرستی، ترامپ ترجیح می‌دهد به‌طور مستقیم با دشمنان برخورد کند تا اینکه تلاش‌های لازم برای ایجاد انسجام ائتلافی برای مقابله با کشورهایی مانند چین را انجام دهد. ترامپ به‌طور غریزی نسبت به ارائه امتیازات در خدمت وحدت ائتلافی بی‌اعتمادی دارد. او همچنین ممکن است با توجه به آشفتگی سیاسی در سئول و موقعیت نااستوار نخست‌وزیر شیگرو ایشیبا در توکیو، پتانسیل محدودی برای چنین تلاش‌هایی ببیند.
با این حال، عامل اصلی که ممکن است مسیر و سرعت رشد ائتلاف ایالات متحده و کره جنوبی در سال‌های آینده را مشخص کند، تصمیمات مردم کره جنوبی درباره حکومت خودشان است. تا زمانی که سئول در آشفتگی سیاسی قرار دارد، پیشرفت در هر موضوع مهمی در ائتلاف سخت خواهد بود. در حالی که چشم‌انداز کوتاه‌مدت برای ائتلاف نامشخص است. حمایت قوی دوحزبی از ائتلاف در کره جنوبی و ایالات متحده وجود دارد. ائتلاف ایالات متحده و کره جنوبی در کره جنوبی کمتر سیاسی‌شده؛ حمایت از ائتلاف در میان طیف سیاسی از محافظه‌کاران تا پیشروها گسترش یافته است. در حالی که لحن و آهنگ بحث‌های مدیریت ائتلاف ممکن است بسته به جانشینی یئون تغییر کند، جهت‌گیری کلی ائتلاف مثبت باقی خواهد ماند. هر دو کشور با تهدیدات مشترکی روبرو هستند. هر دو کشور منافع مشترکی در حفظ ثبات منطقه‌ای و شرایط مساعد برای رشد اقتصادی دارند. با وجود احتمال بالقوه آشفتگی سیاسی نزدیک‌مدت، این شرایط پایه‌ای قوی برای رشد ائتلاف در سال‌های آینده ایجاد می‌کند.”
ایالات متحده به دنبال ایجاد توازن نظامی و کنترل چین است /چین از سال ۲۰۲۰ استراتژی اقتصادی “چرخش دوگانه” را دنبال کرده است
طراحی استراتژی‌های اقتصادی و امنیتی خارجی کره جنوبی ذاتاً پیچیده است، زیرا این دو رکن اساسی امنیت ملی و رشد اقتصادی این کشور را تشکیل می‌دهند. در دهه ۲۰۱۰، کره جنوبی به دنبال یک مشارکت اقتصادی با چین بود، در حالی که همزمان به تقویت اتحاد امنیتی خود با ایالات متحده نیز پرداخت. با این حال، این استراتژی دوگانه دیگر قابل‌استمرار نیست.
ایالات متحده به دنبال ایجاد توازن نظامی و کنترل چین است و جدایی بخش‌های اقتصادی و فناوری که می‌توانند به قابلیت‌های نظامی چین کمک کنند را تشویق می‌کند. در دولت بایدن، این به شکل “کاهش ریسک” و جدایی هدفمند در حوزه فناوری‌های پیشرفته انجام شده است. با بازگشت دولت ترامپ، احتمال زیادی وجود دارد که جدایی در تمامی بخش‌ها، از جمله تجارت، دنبال شود.
چین، از طرف دیگر، ظاهراً از یک نظم اقتصادی عادلانه و فراگیر حمایت می‌کند اما همچنان به کار با روش‌های تجاری‌ای که به عنوان ناعادلانه تلقی می‌شوند و سیاست‌های اقتصادی‌ای که با هنجارهای لیبرال سازگار نیستند، ادامه می‌دهد. برای آماده‌سازی برای احتمال جدایی اقتصادی با ایالات متحده، چین از سال ۲۰۲۰ یک استراتژی اقتصادی “چرخش دوگانه” را دنبال کرده است که بر اولویت‌گذاری گردش داخلی (مانند افزایش مصرف داخلی و اتکای فناورانه به خود)، تنوع و جهانی‌سازی زنجیره‌های تأمین و جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی تأکید دارد. به طور قابل‌توجه‌تری، چین به دنبال گسترش نفوذ خود از طریق قاطعیت نظامی در دریای جنوبی چین و نسبت به تایوان است و در حال تقویت موضع بازدارندگی خود در قبال “زنجیره جزیره اول” و پیشبرد ارتباطات منطقه‌ای با ابتکار کمربند و جاده است.
این تحولات نشان می‌دهد که استراتژی‌های اقتصادی و امنیتی کره جنوبی دیگر نمی‌توانند جدا باقی بمانند. امنیتی‌سازی سیاست اقتصادی قبلاً آغاز شده است و کره جنوبی باید حساب احتمالی واکنش‌های اقتصادی از سوی چین به دلیل اختلافات ژئوپلیتیکی را بکند و تا حدی با تلاش‌های ایالات متحده برای مقابله با چین اقتصادی همگام شود. در حالی که بحث‌ها پیرامون دامنه امنیتی‌سازی همچنان ادامه دارد، واضح است که مسائل اقتصادی و امنیتی به طور فزاینده‌ای به سوی یک چارچوب یکپارچه حرکت خواهند کرد. استراتژی سئول شامل حفظ یک استراتژی تنوع اقتصادی، تقویت قابلیت‌های بازدارندگی کره جنوبی از طریق اتحاد جمهوری کره و ایالات متحده و بهبود چارچوب‌های اقتصادی و امنیتی خود برای تطابق با یک نظم جهانی که به طور فزاینده‌ای متفرق است، خواهد بود.
رابطه اقتصادی بین کره جنوبی و چین از مکمل بودن به‌طور فزاینده‌ای به رقابتی تبدیل شده و چالش‌های ساختاری برای همکاری دوجانبه ایجاد کرده است. این تحول به دلیل توسعه سریع فناوری و پیشرفت صنعتی چین و رقابت فزاینده بین ایالات متحده و چین است که کره جنوبی را مجبور به پیمایش یک استراتژی دشوار بین اتحاد امنیتی خود با ایالات متحده و روابط اقتصادی با چین کرده است.
به‌ویژه در دوران ترامپ، کره جنوبی باید به دقت پویایی‌های ایالات متحده و چین را رصد کند و استراتژی‌های خود را به طور متناسب تنظیم کند. این شامل کاهش تأثیرات اقتصادی احتمالی، گسترش شراکت‌های اقتصادی فراتر از وابستگی کره جنوبی به چین و اطمینان از اینکه استراتژی امنیتی کره جنوبی قابلیت‌های بازدارندگی را با هماهنگی با ایالات متحده و هم‌پیمانانش تقویت می‌کند، می‌شود. به عنوان یک قدرت میانه، کره جنوبی باید به دقت عمل کند تا امنیت و ثبات اقتصادی درازمدت خود را در یک چشم‌انداز جهانی که به سرعت در حال تغییر است، حفظ کند.
مشروح این تحلیل را اینجا بخوانید.
315 315
